Στερεότυπα

  • Μια γυναίκα “πρέπει” να φοράει φορέματα, φούστες και πιο ανοιχτόχρωμα ρούχα
  • Διαχωρισμός των παιχνιδιών, των χόμπι και των εξωσχολικών δραστηριοτήτων/αθλημάτων σε αγοριών και κοριτσιών
  • Οι άνδρες δεν πρέπει να κλαίνε ή να εκφράζουν τα συναισθήματά τους
  • Η γυναίκα πρέπει να μαγειρεύει και να φροντίζει τα παιδιά, ενώ ο άνδρας πρέπει να κερδίζει χρήματα για το νοικοκυριό.
  • Στερεοτυπικές και σεξιστικές ερωτήσεις στο εργασιακό περιβάλλον και πλαίσιο, π.χ. “Πότε σκοπεύετε να κάνετε παιδί;”.

Αναφέραμε στην αρχή ότι αν είσαι γυναίκα, πρέπει να είσαι ήπια με τα παιδιά στην κουζίνα. Ενώ, αν είστε άνδρας, “φέρτε τα λεφτά στο σπίτι”. Και αν δεν είσαι τίποτα από τα δύο, δεν υπάρχεις. Επίσης, αν είσαι γυναίκα και δεν θέλεις παιδιά, είσαι λεσβία. Έχεις ένα πρόβλημα. Έχεις πρόβλημα αν δεν θέλεις να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά στα 22 σου.

Προσωπική Ιστορία

“Ήταν οι παραδοσιακοί τρόποι έκφρασης του φύλου ορατοί, σαφείς και πολύ διαχωρισμένοι καθώς μεγάλωνες;

Σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ναι. Αλλά τουλάχιστον κανείς δεν μου απαγόρευσε να παίζω με τα παιχνίδια του αδελφού μου ή να παίζω ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι υπήρχε ευελιξία σε αυτό στο σπίτι μου. Σταμάτησα να παίζω μπάλα, όμως, επειδή οι δικοί μου φοβόντουσαν, ότι θα είχα τα πόδια ενός άντρα αθλητή. Fun fact: Σταμάτησα να παίζω ένα άθλημα που μου άρεσε, επειδή οι γονείς μου φοβόντουσαν, ότι θα είχα πόδια άντρα. Ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό, υπήρχε αυτή η ευελιξία να κάνω τα πράγματα που μου άρεσαν. Υπήρχαν όμως και πράγματα όπως το να τακτοποιώ, να προσέχω τη μαμά όταν μαγείρευε, να βοηθάω και να καθαρίζω το τραπέζι. Δεν πειράζει, ο Τ. είναι αγόρι και τα αγόρια είναι αγόρια. Γιατί παρόλο που είχα κάποια ελευθερία, υπήρχαν τα συνοδευτικά στερεότυπα του να είσαι κορίτσι. Για παράδειγμα, κάτι που βιώνω ακόμα έντονα: Όταν επιστρέφω στο πατρικό μου και θέλω να βοηθήσω τον μπαμπά μου στη δουλειά, επειδή για τον μπαμπά μου είμαι ακόμα κορίτσι, δεν θα μπω στο εργαστήριο αλλά θα κάτσω στο γραφείο και θα το καθαρίσω ή θα κάνω γραμματειακή εργασία. Ο αδελφός μου από την άλλη θα είναι στο εργαστήριο, θα σηκώνει βάρη, θα ζωγραφίζει και θα πηγαίνει σε πελάτες. Υπάρχει ευελιξία, αλλά πίσω είναι όλα τα υπόλοιπα. Είναι επιφανειακή ευελιξία περισσότερο “για να μην στεναχωρηθεί το παιδί” παρά λόγω των πεποιθήσεων τους. Είναι κάτι. Αλλά πίσω από αυτό υπάρχει κάτι βαθιά ριζωμένο στην πατριαρχική μας κοινωνία”.

Πηγές

Πίσω